Rozdział 39 ZAPOWIEDŻ

Jack...♥
I wtedy się ocknąłem. Wszyscy stali na de mną i patrzyli na mnie jakbym powstał z martwych. Zdziwiło mnie to. A jeszcze bardziej zdziwiło mnie to iż Meg mnie mocno przytuliła.! Spodziewałem się tego po Kim ale Meg jest fajna. Więc zbytnio mi to nie przeszkadzało.
Meg - Dzięki Bogu, że nic Ci się nie stało!!
Jack - Dzięki ale tak w ogóle.. To co się stało?
Kim - Tak w ogóle to niech MEG Ci powie. - Wyraźnie podkreśliła jej imię.
Meg - Okey. Kim luzuj warkocze. Jack, Bo chodzi o to, że gdy mieliście próbę jeden z worków na tej dużej tra pedzie gdzie umieszczone są światła spadł na ciebie i spowodował, że uderzyłeś się w głowę i zemdlałeś. Na szczęście nic Ci nie jest.
Jim - Słuchaj Jack. Jeszcze nigdy się tak nie wystraszyłem. To tak w ciebie walnęło, że dźwięk rozległ się po całej sali. Jeśli źle się czujesz nie występuj bo jeszcze zasłabniesz. Znajdziemy zastępstwo. Co to dla nas..
Jack - Nie.. Nie musisz szukać zastępstwa. Czuję się wręcz idealnie. 
Kim - Dasz radę wstać i kontynułować?
Jack - Tak. Jak najbardziej.
Jim - Okey no to ten.. KONIEC PRZERWY - zdarł się jak najgłośniej!
Wstałem ale czułem, że boli mnie głowa. Pewnie mocno dostałem. Heh.. Aż nie wierzę, że załatwił mnie głupi worek z piaskiem. Dlaczego Margaret mnie przytuliła? To coś bardziej w przyjacielskim stadium czy może się we mnie buja? Oj nie.. Ja jej muszę uświadomić, że jak się we mnie zakochała to musi to zakończyć bo ja należę do pewnej blondynki.